Tragovi istorije na Kefaloniji

Postoje dve teorije o imenu koje ostrvo nosi. Po jednoj varijanti, reč kefalos na grčkom znači glava, glavni. U jednom dužem vremenskom periodu Kefalonija je bila administrativni centar šire oblasti pa je tako i imala epitet glavnog ostrva. 

Ostaci drevnog grada Sami

Kefalos i Lelaps

U prilog ovoj tvrdnji ide činjenica da je Tetrapolis, grupa od četiri gradova: Pali, Krani (današnji Argostoli), Proni i Sami, odakle se vladalo regijom bila na ostrvu gde i danas postoje ostaci zidina drevnog grada Sami koji se nalazi iznad današnjeg istoimenog grada.

Druga teorija u koju će rado poverovati većina meštana ostrva je da je u davna vremena na ostrvu živeo mitski kralj Kefalos koji je predak Odiseja.  

Ljudske naseobine na ostrvu po mišljenju mnogih arheologa dosežu do kamenog doba. Po nekim pronađenim ostacima iz rog perioda locirana je oblast oko Fiskarda kao najstarija naseljena lokacija. Uzgred, gradić Fiskardo nosi naziv po normanskom vojskovođi Robertu Giskardu koji je 1084. godine učestvovao u  I krstaškom ratu. On je umro u tom mestu koje se do tada zvalo Panormos.

Iskopine u Canati

34 vekoba stara ahajska grobnica u Mazarakati

Mnogi istoričari i arheolozi su pohodili Kefaloniju u veri da je ona zapravo postojbina Odiseja i nekako su verovali da bi na ostrvu negde mogao biti njegov grob. Kada su započela arheološka iskopavanja u mestu Canata u blizini Porosa, pronađena je jedna grobnica za koju se na prečac poverovalo da su verovanja bila ispravna, međutim detaljnijom analizom predmeta se došlo do podaka da je grob 200 godina stariji od vremena u kome je Odisej živeo (za vreme trojansko rata XII vek p.n.e.).

Arheološko nlazište na lokalitetu kod sela Mazarakata nedaleko od glavnog grada Argostolija je poznato po otkrivenim Ahajskim grobnicama uklesanim u kamenu koje su stare skoro 3500 godina. Veći deo predmeta pronađenih u ova dva lokaliteta je izloženo u arheološkom muzeju Argostolija. Muzej je otvoren od 9-16:00 sem ponedeljkom a cena ulaznice je 3 evra. Tu se mogu videti fragmenti zlatnog nakita, vrhovi koplja, mačevi, dvosekla sekira Labris iz minojskog perioda, rimski kovani novac i nekoliko lepo očuvanih vizantisjkih ikona. Pogledajte sajt muzeja: http://odysseus.culture.gr/h/1/eh155.jsp?obj_id=3287

Rimska dominacija je pogodila Kefaloniju uporedo kada i ostala ostrva Jonskog mora. Tada je drevni grad Sami potpuno razrušen. Tada kao i u potonjem vizantisjkom periodu ostrvo su napadali pirati pljačkajući svako veće naselje ili manastir. Nakon najezde normana i krstaša kada je došlo do velikih razaranja ostrvo podpada pod normanskom vlašću sve do kratke dominacije sicilijanskog kralja Đulijema. 1479. godine su turci zauzeli ostrvo ali već 1500. godine združene snage mletačke i španske mornarice proteruju Turke i gospodare ostrvom sledećih 300 godina kada Napoleon pohodi ostrvo. Njegovo prisustvo se slavi na ostrvu budući da zavodi bratstvo i jednakost paleći mletačku knjigu sa spiskom povlašćenih „Libre d’ Oro“ na trgu Argostolija. Združene snage Rusije, Engleske i Turske proteruju francusku vojsku i 1800. godine u Carigradu osnuju Jonsku državu. 1809. godine englezi okupiraju Jonska ostrva. 

Ser Čarls Napier

Ostrvom vlada guverner Ser Čarls Napier koji unapređuje mrežu puteva, vodovod i gradi Drapano most preko zaliva koji povezuje Argostoli sa naseljem Drapano. U isto vreme meštani su dali značajan doprinos borbi svoje braće na kopnu protiv otomanske imerije. 1864. godine dolazi do ujedinjenja Jonskih ostrva pa samim tim i Kefalonije sa maticom Grčkom.

Tokom II Svetskog rata ostrvo je bilo okupirano od strane itlijanske vojske. Septembra 1943. godine Italija je promenila stranu i mnogi vojnici su ostali na ostrvu da se bore protiv nemaca stacioniranih na ostrvu. U tim borbama je poginulo 9500 italijanskih vojnika. Nedaleko od Fanari svetionika pokraj Argostolija im je podignut spomenik.

Razorni zemljotres je 1953. godine pogodio ostrvo i do temelja porušio sva naselja pri čemi je samo Fiskardo ostao gotovo netaknut. Ubrzo se uz pomoć donacija iz celog sveta prionulo na gradnju potpuno novih kuća i obnove ostrva. Iako je nakon zemljotresa veći deo meštana napustio ostrvo, zadnjih se decenija razvojem turizma ostrvo polako ekonomski oporavlja što se vidi po luksuznim novoizgrađenim kućama čiji su vlasnici bogati Grci ali i veći broj starijih Engleza koji su prodali svoje kuće u domovini i ovde kupili ili izgradili prelepe kuće u kojima uživaju svoje penzionerske dane.