Istorija Zakintosa

Prve naseobine na ostrvu, sudeći po arheološkim nalazima, datiraju iz vremena neolita. Po Homeru prvi stanovnici ostrva su Zakintos, sin trojanskog kralja i njegova vojska koji su došli na ostrvo između XVI i XV veka p.n.e. Nakon perioda vladavine kralja Arkeisosa sa Kefalonije, na presto dolazi Odisej, kralj Itake. Zakintos stiče demokratsko uređenje koje je trajalo oko 650 godina. Tokom Peloponeskog rata ulazi u savez sa Atinom. Zahvaljujući izvorima prirodnog katrana u Keri jezeru kojim su se premazivala brodska korita, Zakintos je bio dragoceni saveznik Atine u ratovima koje je vodila sa Peloponezom.

U srednjevekovnom periodu je ostrvom vladala Vizantija a potom Napuljska kraljevina sve do osvajanja od strane Turaka 1479. godine. Međutim, samo 5 godina kasnije mletačka mornarica proteruju Turke i uspostavlja vlast sve do 1797. godine. 

Spomenik Dionisosu Solomosu

Za to vreme je uspostavljen feudalni sistem a bogata vlastela upisana je u Libro d’Oro što im je davalo pravo za mnoge povlastice a jedna od njih je bila da šalju svoju decu na visoko obrazovanje u Italiju. Jedan od takvih primera je bio i grčki pesnik Dionisos Solomos, tvorac grčke himne, čiji spomenik danas stoji na glavnom trgu grada gde je 1798. godine rođen a umro je u gradu Krfu 1857. godine.

Za vreme Napoleona ostrvo potpada pod francusku vlast sve do uspostavljanja rusko-turske uprave nad Republikom Sedam jonskih država. Od 1815. godine ostrvo je deo Ujedinjenih jonskih ostrva pob britanskim protektoratom sve do 1864. godine kada se Zakintos zajedno sa Kefalonijom, Lefkadom, Itakom i Krfom pripaja Grčkoj. 

Simbol narodnog otpora na brdu Šiza

Za podsećanje na period narodnog otpora u kome je dosta ostrvljana dalo svoj život za oslobađanje braće od turske okupacije kontinentalnog dela Grčke kod sela Kampi, na brdu Šiza podignut je veliki beli krst.

Za vreme II Svetskog rata mitropolit Hrizostom i gradonačelnik Lukas Karer odbijaju da nemcima predaju spisak Jevreja sa ostrva kako bi ih deportovali u logore smrti. Umesto toga je svih 275 jevreja sakrio po zabitim selima na ostrvu tako da su svi Jevreji doživeli oslobođenje. Nakon formiranja svoje nove države svi su se preselili u Izrael. Jevrejska zajednica im je na mestu sinagoge porušene u razornom zemljotresu podigla spomenik zahvalnosti.

Crkva Svetog Dionizosa

12. avgusta 1953. godine četiri uzastopna razorna zemljotresa su potpuno uništila infrastrukturu ostrva. Samo su tri građevine u gradu ostale čitave: crkva Svetog Dionizosa čudotvorca, crkva Svetog Nikole i zgrada Narodne biblioteke.

Kameni žrvanj

Puške na zidu

U selu Pigadakia se nalazi etno kući Spirosa Vertizagiasa čiji su preci već oko 500 godina boravili u njoj. Predmeti, nameštaj i poljoprivredni i zanatski alati stari i do 200 godina na veran način prikazuju kako se živelo na ostrvu pre naleta civilizacije. Radno vreme muzeja je od 9-14h a ulaz se plaća 3€.

U gradu Zakintosu se nalazi Vizantijski i post vizantijski muzej sa impozantnom kolekcijom ikona i celih ikonostasa koji stvarani u periodu od XII do XVIII veka.

Solomos i Kalvos muzej poseduju zbirke privatnih predmeta viđenijih ostrvljana a na brdu Bohali se nalazi Pomorski muzej sa najobimnijom zbirkom vizantijskih brodova.

Muzejski eksponat - Ikonostas

Ikone