Ahileon

Elizabeta

Carica Elizabeta (Sisi)

Elizabeta se rodila 1837. godine u Bavarskoj. Poreklom iz porodice Vitelsbah, postaje carica Austro-Ugarske, nešto nakon skandaloznog venčanja sa Francom Jozefom I Habsburškim 1854. godine, koji je trebalo da se oženi sa Elizabetinom sestrom, Jelenom. Po venčanju, Elizabeta je u sukobu sa dvorskim protokolom i svojom svekrvom, nakon čega počinje da putujue. Tokom jednog od proputovanja po Ugraskoj 1857. godine, njena dvogodišnja kći Sofija umire. Nakon toga svekrva, koja je od samog početka bila protiv ovih putovanja, traži starateljstvo nad njeno dvoje dece, Rudolfom i Žizelom. Posle ovih dešavanja Elizabeta, pravdajući se zdravstvenim razlozima, započinje veliko krstarenje Mediteranom. Tako 1861. godine stiže na Krf, gde joj u Mon Repou pruža gostoprimstvo engleski pukovnik Ser Henri Starks.
Prvi kontakt sa lepotom i prirodom ostrva i celokupnog Jonskog mora, ostavio je utisak na Elizabetu, koja nastavlja često da posećuje Krf, upoznajući se postepeno sa grčkom istorijom i mitologijom. Međutim, carica koja je pozitivno uticala na političke promene u Evropi, pre svega severne Italije i Ugarske koje su bile pod austrijskom okupacijom, morala je da se suoči sa novim udarcima, izgubivši sina Rudolfa koji je izvršio samoubistvo, oca kao i devera Maksimilijana I, na koga su u Meksiku izvršili atentat revolucionalri Emila Huareza, rođaka Ludivika II ali i svoju rođenu sestru. Nakon svih ovih događaja, Elizabeta je rešila da napusti Austriju i odseli se negde daleko. Još od svoje prve posete Krfu 1861. godine na umu je imala baš ovo ostrvo. 1889. godine kupuje vilu Vrajla, koja se nalazila na mestu današnjeg Ahileona. Odmah započinje radove na izgradnji današnjeg objekta koji se završavaju 1891. godine dok je dekoraciju izvršila sama Elizabeta. Njena velika ljubav prema grčkoj mitologiji jasno se odražava u samom imenu Ahileon, datom u čast Ahila, najvećeg ratnika Trojanskog rata. Predivna bašta ove vile ukrašena je različitim statuama, od kojih je najznačajnija bila statua Umirućeg Ahila. Na žalost, Elizabeta nije uspela da provede dovoljno vremena u divnoj plemićkoj kući. Tokom boravka u Ženevi 1898. godine i sama je postala žrtva višegodišnjeg pritiska koji je njeno carstvo vršilo na severnu Italiju. Italijan Luiđi Lukeni naneo je smrtonosni ubod nožem carici dok je izlazila iz svog hotela. Luiđi je uhapšen i u zatvoru je 1910.godine izvršio samoubistvo. Ovo je bila poslednja epizoda koja je obeležila veoma kontraverzni život carice Elizabete koji je kasnije ovekovečen i na bioskopskom platnu. Najpoznatiji među filmovima snimljenim o njenom životu je iz 1955. godine, gde ulogu kraljice Elizabete tumači poznata glumica Romi Šnajder.

Vilijam II

Kajzer Vilijam II

Druga ličnost čije se ime vezuje za Ahileon je nemački car Vilijam II koji je prilikom posete Krfu 1905. godine ugošćen u tadašnjoj kraljevskoj rezidenciji Mon Repo. Tada mu je predloženo da kupi Ahileon, što je zaista i učinio nakon pregovora 1907. godine. Karakter cara koji se započeo i sam Prvi svetski rat da bi kasnije završio kao izgnanik u Danskoj kažnjen od same istorije, mu nije dozvoljavao da gleda jednog toliko velikog heroja kao što je Ahil u trenutku njegove smrti. Tako je premestio statuu Umirućeg Ahila na mesto gde i danas stoji, da bi naručio veličanstvenu bronzanu statuu Ahila koja i danas dominira Ahileonom. Ova ogromna statua visine 11,5 metara doneta je iz Nemačke u delovima kako bi bila sastavljena na današnjem mestu. Kajzer je izgradio vidikovac kod sela Pelekas odakle se vidi Ahileon. Takođe je započeo i arheološka iskopavanja kod crkve Svete Teodore i renovirao bašte oko ahileona zasadivši i mnoge retke biljke koje su gajili specijalizovani agronomi. Međutim, rat koji je započeo, sprečio ga je da uživa u Ahileonu, isto kao i njegovoj prethodnici Elizabeti, žrtvi austrijske represivne politike.

Ahileon kroz ratno i poratno vreme

Palata Ahileon

Po izbijanju I Svetskog rata, Vilijam II napušta Ahileon. 1915. godine francuska i srpska vojska koje su se iskrcale na do tada neutralnom Krfu, pretvaraju zgradu u bolnicu. Usled zoga je naneta znatna šteta, uvećana za vreme II svetskog rata kada su Italijani i Nemci Ahileon koristili kao bolnicu i svoj generalni štab. Nakon rata, zgrada je korišćena kao škola, akademija i obdanište, nastavljajući da propada.
Grčka 1962. godine zgradu daje u najam na 20 godina nemačkoj firmi kako bi je renovirala radi otvaranja kazina. Predsednik kompanije, baron Fon Rihthofen, treća ličnost koja se vezuje za Ahileon, sakupio je mnoge predmete koji su bili sklonjeni i vratio je zgradi njen nekadašnji izgled. Sa istekom ugovora, zgrada postaje vlasništvo Grčke kojoj pripada i danas, dok je kazino premešten u jedan od vodećih krfskih hotela. Značajan događaj u modernoj istoriji Ahileona je bila konferencija predsednika zemalja članica Evropske unije, održana po završetku grčkog predsedavanja Unijom. Tokom radova koji su prethodili, zgrada i okolina su dobile svoj današnji izgled, tako da posetiocu oslikavaju svoj dug i buran razvoj kroz istoriju.


Obilazak Ahileona

Ulaz u Ahileon

U zdanje se ulazi kroz gvozdenu kapiju na čijem je gornjem delu grčkim slovima napisan naziv Ahileon. Na popločanom putu se nalazi trougaona metalna ploča na kojoj je zapisan datum postavljanja temelja i početak radova 1889. godina. Pored ulaza se nalazi zgrada u kojoj se prodaju ulaznice za Ahileon (7 €), izgrađena u istom periodu.
Odmah zatim, nastavljajući stazom koja vodi do glavne zgrade s leve strane vidimo drugu građevinu koju je podigao kajzer za smeštaj njegove lične straže i koja je nosila naziv Dom viteza, dok je u novije vreme restaurirana i koristila se kao gostinska kuća kazina.

Budući mornar

Nastavljajući kroz zelenu baštu, vidimo dve prve statue koje krase predeo. Prva sa desne strane je „Muzičar sa kimvalom“, kopija antičkog originala, prikazuje mladića koji svira, sa kimvalom u ruci i još jednim muzičkim instrumentom na njegovoj desnoj nozi. Nakon ove izuzetne statue sledi druga, novijeg datuma, koja po načinu obrade pripada istom stilu. Autor je nepoznati italijanski vajar. Delo nosi naziv „Budući mornar“. Radi se o detetu koje sedeći na krmi jedne ukotvljene barke proučava atlas. Nešto pre nego što put stigne do same zgrade, vidimo još jednu statuu, kopiju rimskog originala, koja je i sama kopija Lisipovog dela. Radi se o Hermesu koji je nekada bio na mestu na kome se danas nalazi Umirući Ahil.
Sada se nalazimo ispred prednjeg dela Ahileona. Fasada zgrade prepuna je statua i reljefa koji prikazuju scene iz grčke mitologije. Na terasi I sprata dominiraju dva mermerna Kentaura, stariji s leve strane a noviji s desne. Na terasi II sprata vidimo četiri plamena koji danas služe kao deo osvetljenje. Na drugom spratu ali sa leve strane, nalazi se i bronzani Hermes sa krilima. Sa desne strane u odnosu na građevinu, nalazi se još jedna zgrada u kojoj je tokom ratova bila smeštena vojska, da bi se koristila i kao škola u periodu između dva Svetska rata. 1962. godine je restaurirana kao dom barona Fon Rithofena. Sa leve strane ulaza u Ahileon nalazi se ploča koja spominje da je tu bila smeštena francuska vojska u vreme I Svetskog rata, 1914. godine.

Bronzani reljef

Veliku gvozdenu kapiju napravila je italijanska firma Kaponeti iz Napulja. Ukrašena je reljefima mitskih meduza, lavovima i alkionima, ali i sa dva reljefna prikaza Zevsa koji baca munje na Titane sa leve strane, dok se desno nalaze Heliosova kola. Stubovi koji nose terasu prvog sprata urađeni su u dorskom stilu. Prostor ispred ulaza Vilijam II je zatvorio staklom, da bi ga kasnije francuska i srpska vojska koristile kao mrtvačnicu. Ovo staklo je kasnije uklonjeno, kako bi zgrada dobila svoj prvobitni oblik.

Stepenište

U centralnom holu se nalazi stepenište sa predivnom bronzanom ogradom koje vodi ka gornjim spratovima. U osnovi stepenica su dve statue. Jedna predstavlja Zevsa sa orlom i gromom sa desne strane a druga je statua Here sa fazanom sa leve strane. Penjući se vidimo mnogobrojne bronzane statuice mitoloških figura kao što su Selena, Menades, Meduze, Bakhe, Satiri, kariatide i lavovi. U dnu plafona se nalaze gipsani radovi-Artemida, Apolon, Afrodita i Hermes koji je na međuspratu. Na prvom spratu su stari trofeji a na drugom spratu statue Pana i njegove pratnje, dela Filipa Eugenia, firma Kaponeti.

Četiri godišnja doba

Ispod stepeništa vidimo dva dorska stuba, pored kojih su dve kopije antičkih kratera sa mitološkim predstavama, napravljene od porcelana. Sa leve strane postoji mermerni odžak izrađen od italijanskog mermera iz Porto Verende, sa dve statue od kojih je jedna sa desne strane-boginja Atina a sa leve-boginja Heba. U sredini se nalazi sat iz vremena kraljice Elizabete. Desno od glavnog ulaza vidimo bakrorez-portret kraljice Elizabete u njenoj 21. godini, kopija Luisa Jakobija na osnovu originalnog bakroreza nemačkog slikara Vinderhaltera, koji se nalazi u palati Hofburg.
Na plafonu ove prostorije se čuva predivno delo italijasnkog slikara sa pseiudonimom Kalopi-„Četiri godišnja doba“ koje simbolizuju: žene sa grožđem-jesen, žena sa vatrom-zimu, deca sa cvećem-proleće a mali anđeli sa školjkama-leto. Na gornjem delu igraju Hore, Zevsove kćeri. Dekoracija oko ovog dela urađena je u pompejskom stilu kao kopija dela nađenih u Pompeji.

Kapela Ahileona

Kapela

Kraljica Elizabeta je izgradila na mestu desno od ulaza katoličku crkvicu sa značajnim delima crkvene umetnosti. Na kupoli je freska izvanrdene lepote koja predstavlja suđenje Hristu, dok je ispod nje velika slika Bogorodice, delo slikara Franca Mača. Elizabeta je ovoj crkvi dala naziv „Morska zvezda“, nakoj oluje u kojoj je bila u velikoj opasnosti na svojoj jedrilici. Sa desne i leve strane se nalaze dve statue-Bogorodice i Hrista, dok celokupnu kupolu drže stubovi korintskog stila. Danas se još uvek čuvaju molitvenik i Sveta riznica, kao i mnoštvo predmeta, od kojih je najvažnija odora koju je Elizabeti poklonio Papa Pijos VIII. Na zidovima se nalaze retke reljefne predstave izrađene u mermeru. Dekoraciju crkvice dopunjuje portret Bogorodice iz bašte Marselja kao i portret katoličkih i pravoslavnih episkopa.

Druga sala-Lični predmeti carice Elizabete

Ovo je izložbeni prostor predmeta i dokumenata iz života carice Elizabete. U mnoštvu predmeta ističu se caričine fotografije kao i fotografije iz vremena kada su živeli u Ahileonu. Ovde se nalazi i grb Habzburške dinastije kao i dokumenti u vezi sa njenim atentatom u Ženevi.

Treća sala-Lični predmeti Vilijama II

U ovoj prostoriji gde su izloženi predmeti koji su u vezi sa nemačkim carom, osim slika i fotografija od istorijske i umetničke vrednosti, izdvaja se i njegovo sedlo-sedište koje je koristio, minijatura sa prikazom njegove jedrilice koja je bila pravo ploveće remek-delo tog perioda kao i zastava sa njegovog broda.

Sala za pušenje-Trpezarija

Mermerni reljef

Prva sala levo od ulaza, gde je danas smeštena kancelarija muzeja, prvobitno je bila sala za pušenje. Nalazi se odmah pored trpezarije, gde su danas izloženi predmeti i nameštaj njegovih prvih vlasnika. I ovde se nalaze mnogobrojne slike ali i mač kojim je Napoleon III pobedio Franca Jozefa I. Dekoracija plafona i zidova je vrlo bogata, iako je sačuvan samo jdan njen deo. Nastavljajući dalje, ulazimo u mali prostoriju sagrađenu tokom renoviranja zgrade 1962. godine u kojoj je danas smešteno pet mermernih reljefa-kopije antičkih dela sa temama iz grčke mitologije kao i Safo-desetom Muzom antičke grčke lirske poezije.

 Prva i druga sala sa nameštajem

Elizabetina postelja

U dve poslednje sale muzeja Ahileon izložen je nameštaj carice Elizabete kao i različiti predmeti Vilijama II. U prvoj Sali je pisaći sto i nameštaj austrijske carice, biblioteka sa knjigama iz tog perioda, fotografije nemačkih careva i drugih oficira. Takođe je izložena i jedna kraljevska kruna, nakit i mnogobrojne kopije statua koje se nalaze u muzejima Vatikana i Napulja.
U drugoj Sali se nalazi nameštaj spavaće sobe carice Elizabete, dva ormana i ogledalo, pisaći sto ali i arapska amfora sa dekoracijama od zlata i emajla, vlasništvo Vilijama II. U ovoj Sali se ističe slika Ludviga Tiersa pod nazivom „Odisej i Nausikaja“.

Ahilov trijumf

Ahilov trijumf

Ova veličanstvena slika na ulju, delo Franca Mača, nalazi se na kraju stepeništa centralnog hola. Oslikava Ahilovo prenošenje mrtvog Hektora oko zidina Troje. Prema Homeru, Ahil se usled neslaganja sa Agamemnonom povlači iz borbe sa Trojancima, dok mu prijatelj Patroklo traži oružje kako bi sam ušao u bitku. Zbog Ahilovog odbijanja da učestvuje u borbama, trojanci su već više puta uspeli da sateraju Grke nazad do njihovih brodova. Ahil pristaje, pod uslovom da Patriklo stigne do zidina Troje.
I stvarno, Ahilovo oružje i vojna kola su uplašili trojance koji se povlače u Patroklo lako stiže do kapija Troje. Međutim Hektor izlazi ispred njega i ubija ga, uzimajući njegovo oružje. Iako je ubio i vozača vojnih kola, konji su se sami vratili do vojnog kampa. Grci posle duge i teške borbe uspevaju da uzmu mrtvog Patrokla dok se Ahil sprema za osvetu. Od svoje majke, Tetide, traži novo oružje koje je napravio san bog Hefest. Od tog trenutka, Ahil čeka da sretne Hektora, što se i događa u borbama koje slede.
Prilikom njihovog sukoba, isto kao što je Apolon udario Patrokla tako i boginja Atina zbunjuje Hektora koji na kraju pada mrtav od Ahilovog koplja. Nakon što su svi Ahajci izboli Hektorovo telo, Ahil ga vezanog za svoja vojna kola tri puta prenosi oko zidina Troje. Upravo ova scena je prikazana na slici. Značajni su i još neki njeni detalji. Hektorovo telo koje su svojim kopljima proboli svi vojnici ipak ostaje netaknuto, zato što Apolon nije želeo da dozvoli da jednog od njegovih štićenika zadesi takva nesrećna sudbina.
Takođe, na kapiji Troje postoji krst kao antički simbol čije se poreklo gubi negde u Maloj Aziji, takođe i jedan od simbola Troje. Konačno, primećujemo sa bez obzira što je slika prepuna pokreta, točak Ahilovih vojnih kola se ne kreće.
Po jednoj od teorija, radi se o namernoj umetnikovoj „grešci“, sledeći logiku prikazivanja takmičenja vojnih kola rimslog perioda.
Postoji međutim i predanje da je autor slike izvršio samoubistvo zbog ove svoje pogreške.

Bašta Ahileona-Eksterijer

Statue

Izlazeći napolje, nakon stepenica stižemo do ulaza u baštu Ahileona. Tu su četiri mermerne statue: Afrodita, Artemida, Hermes i Apolon pri kraju malih stepenica. Ahileonova šuma, peristil sa Muzama i baštenske terase prepune su mermernih i bronzanih statua, kopija antičkih originala ali i savremenih dela. Vredi ih pogledati jednu po jednu ali pre svega doživeti umetničku celinu koju obrazuju. Od statua, osim statue Umorućeg Ahila i Ahila pobednika ističe se statua Afrodite umetnika Frica Hajnemana, urađena na osnovu Prakistelovog čuvenog modela, poznatog po fantastično lepom telu boginje. Predanje kaže da je Prina, slavna hetera i model za Afroditu, imala takvu lepotu da je, kada je naga izašla pred sudije, sud proglasio nevinom. Takođe je jako interesantna i statua carice Elizabete.

Umirući Ahil

Umirući Ahil

Ovo je najznačajnija statua Ahileona, omiljena statua njegove prve gazdarice, Elizabete. Delo je nemačkog vajara Ernsta Gustava Hertera iz 1884. godine. Statua je prenesena na Krf po završetku izgradnje Ahileona.
Delo prikazuje Ahila, najvećeg ahajskog ratnika u trenutku kada ga je smrtonosna strela pogodila u jedini ranjivi deo-petu. Prema Homeru, Ahilova besmrtna majka želela je i svog sina da učini besmrtnim. Zato je, krijući od Peleja, svog smrtnog muža, svake noći palila malog Ahila, nakon čega ga je kupala u vodama Stage, kako bi ga učinila nepovredivim. Peta je bila jedino mesto njegovog tela koje je ostalo ranjivo jer ga je za nju držala kupajući ga. Apolon je to znao i zato daje naređenje Parisu da Ahila pogodi strelom koju je sam Apolon usmerava pravo ka Ahilovoj peti i junak, kao što i ovaj reljef prikazuje, pada u poslednjem pokušaju da izvadi strelu iz pete.

Pobednik Ahil

Ahil-pobednik

Ovaj prikaz Ahila koji umire se nije dopao drugom vlasniku Ahileona, Vilijamu II. Zbog toga na mesto na kome se nalazila statua mrtvog Ahila postavlja veličanstvenu bronzanu statuu koja se i danas čuva na istom mestu.
Ona je delo nemačkog umetnika Johanesa Geca. Ova statua je po umetničkoj vrednosti prosečna ali je dokaz duha koji je u to vreme vladao u Nemačkoj. U dnu statue je postojao natpis na starogrčkom: „Ovu stauu Ahila, Pelejevog sina, postavio je ovde nemački car Vilijam odajući čast ovom junaku“. Ovaj natpis uklonili su Francuzi tokom I Svetskog rata.